Kapłan i Krzyż: siedem słów Jezusa Chrystusa

Autor tekstu
ks. Ignacy Soler
Chesterton opisuje w swojej znanej przypowieści 'Kula i Krzyż' historię człowieka, który oszalał, ponieważ chciał zniszczyć wszystkie widzialne znaki krzyża. Bohater tej historii widział krzyż wszędzie.

Nie tylko na szczytach wielkich gór czy budynków, ale w każdym skrzyżowaniu dróg, w każdej posadzce, dokładnie wszędzie: krzyż obejmuje cały świat i ten, który omija go obojętnie nie potrafi znaleźć szczęścia i sensu życia, i jeżeli nienawidzi krzyża i chce zniszczyć go, popadnie w obłęd.

Być chrześcijaninem to być człowiekiem ciągle ukrzyżowanym, a być kapłanem to dwa razy więcej ukrzyżowanym. Kapłan rozumie własne życie i zadanie jako ofiarę, a ofiara jest tylko jedna: Jezus Chrystus na Krzyżu. Kapłan odprawiając codziennie mszę świętą zdaje sobie sprawę, że życie jest mszą, że własna ofiara polega na tym, by oddać się ludziom, wiernym, tak jak nasz Mistrz: aż do końca, aż do ostatniej kropli krwi.

Tak, nie rozumiemy naszego życia kapłańskiego bez krzyża, bez ofiary, bez mszy. Kiedy pragniemy lepiej rozumieć pojęcie ofiary, mszy lub krzyża trzeba uciekać się do słów Ratzingera, który zapytany o Eucharystię jako ofiarę, czyli o mszę świętą dał taką odpowiedź: msza święta to słowo, śmierć i zmartwychwstanie. Krzyż to słowo, śmierć i zmartwychwstanie. Chrystus umierając na krzyżu modlił się, kontynuował modlitwę rozpoczętą w wieczerniku, jego ustanowienie Eucharystii przez słowo. Chrystus dzięki słowom eucharystycznym nadał głęboki i prawdziwy sens historycznym wydarzeniom jego męki, śmierci, zmartwychwstania i wniebowstąpienia.

Jezus na krzyżu umiera i modli się psalmami i własnymi słowami. Pobożna tradycja ludowa w wielu krajach skupiła się na siedmiu słowach Pana Jezusa wybranych według opowiadań ewangelicznych. Siedem słów Chrystusa ukrzyżowanego, jeszcze żywy, ale już doświadczającego agonii. On, który jako Baranek zabity zawsze żyje jak w agonii, czyli zawsze modląc się za nami. W słowach Chrystusa znajdujemy wzór modlitwy dla wszystkich, ale szczególnie dla kapłana.

1. Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. Ewangelista św. Łukasza wiele razy mówi o modlitwie Chrystusa skierowanej do Boga Ojca za nas, za nasze grzechy. Prawda, że nie wiemy co czynimy, kiedy grzeszymy, ponieważ grzech to tajemnica niesprawiedliwości, a Bóg to tajemnica miłosierdzia. Chrystus na krzyżu to kapłan w konfesjonale mówiąc: i Ja odpuszczam tobie grzechy.

2. Eli, Eli, lema sabachthani? Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? Ewangelista Mateusz i Marek przytaczają te słowa Chrystusa. To jest początek psalmu 22, ponieważ Jezus modlił się psalmami. W tym psalmie znajdujemy następujące słowa: 'Bo sfora psów mnie opada, osacza mnie zgraja złoczyńców. Przebodli ręce i nogi moje, policzyć mogę wszystkie moje kości. A oni się wpatrują, sycą mym widokiem; moje szaty dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię'. Chrystus patrzy, widzi, modli się i nadaje sens całej modlitwie Starego Testamentu. Ten Psalm kończy się zwycięstwem sprawiedliwego: Pan to uczynił.

3. Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju. W Ewangelii św. Łukasza pokazuje miłosierdzie Boga do człowieka aż do końca. Chrystus cierpi wraz z ludźmi i zbawi każdego, kto do Niego się ucieka, który z pokorą prosi tak jak dobry łotr: 'Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa'.

 

4. Niewiasto, oto syn Twój. Oto Matka twoja. W Ewangelii św. Jana, umiłowanego ucznia, świadka naocznego tego wydarzenia znajdujemy te słowa skierowane do Matki i do ucznia. Otrzymaliśmy na krzyżu Marię, Matkę Boga jako naszą Matkę. Kościół to Chrystus, Maryja i uczniowie: Kościół to tajemnica jedności z Bogiem przez odkupienie ludzkości.

5. Pragnę. Pod krzyżem umiłowany uczeń również słuchał słów ukochanego Mistrza. Chrystus pragnie nas, naszej miłości, naszej gorliwości, naszego życia. Pragnienie Boga łączy się z pragnieniem kapłana przy komunii: Pragnę Cię przyjąć Panie, z tą samą czystością, pokorą i pobożnością, z jaką przyjęła Cię Twoja Najświętsza Matka, z duchem i żarliwością świętych.

6. Wykonało się! Tajemnica wypełnienia Woli Boga Ojca aż do końca. Modlitwa w Ogrójcu to wzór każdej modlitwy: 'Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie! Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty, niech się stanie!'

7. Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Ostania modlitwa Pana Jezusa napisana w ewangelii św. Łukasza jest podobna do pierwszej modlitwy również skierowana do Ojca. Na krzyżu Chrystus nieustannie mówi do Boga Ojca. Jeszcze raz nasz Pan modli się psalmami, teraz psalmem 31: 'W ręce Twoje powierzam ducha mojego: Ty mnie wybawiłeś, Panie, Boże wierny!'

Cały Wielki Tydzień skupia się na krzyżu, który jest godłem Odkupiciela: in quo est salus, vita et resurrectio nostra: w nim jest nasze zbawienie, nasze życie i zmartwychwstanie nasze.